تاثیر پلیمر بر پارامترهای مقاومتی ماسه لای دار

مهندسین عمران معمولاً با کمبود مصالح با کیفیت ، جهت ساخت جاده و فرودگاه روبرو هستند. حتی اگر مواد موجود باشد هزینه حمل و نقل ، استفاده از آنها را مشکل می نماید. بدین لحاظ مهندسین همواره به دنبال بهبود خواص مهندسی خاکهای ضعیف ، با استفاده از مصالح پایدار کننده می باشند. در این تحقیق، تاثیر پلیمر رزین اپوکسی بر مقاومت خاکهای ماسه لای دار بررسی می شود .پلیمر مورد استفاده در این پروژه از دو ماده اصلی ( رزین اپوکسی بیسفنول a بعنوان ماده اصلی و آمید بعنوان سخت کننده ) تشکیل شده است که با نسبتهای 1به 15/0 (رزین به آمید) با همدیگر ترکیب می شوند. تمامی نمونه های خاک در شرایط خشک و با چگالی سست 7/1 (gr/cm3) ساخته شده اند. نمونه ها با اضافه کردن مقادیر متفاوت رزین اپوکسی (3%،4%،5%) به ماسه لای دار با درصدهای متفاوت لای (0%،10%،20%،30%،35%، 45% و60%) آماده شدند. زمان گیرش پلیمر رزین اپوکسی و مقاومتش با استفاده از آزمایش تک محوری بدست آمد. علاوه بر محاسبه ی مقاومت نمونه ها در حالت خشک، نمونه ها بمدت 1، 4، 7 شبانه روز در داخل آب قرار داده شدند تا اثر آب نیز بر مقاومتشان مشاهده شود. نتایج بدست آمده از آزمایشها در حالت خشک، بیانگر افزایش مقاومت فشاری نمونه های خاک با افزایش میزان پلیمر و کاهش مقاومت با افزایش میزان لای هستند، همچنین نمونه های حاوی میزان لای کمتر و پلیمر بیشتر در مدت زمان کمتری به مقاومت نهائی خود رسیدند. از سوی دیگر، مقاومت نمونه ها با قرار گرفتن در آب ابتدا دچار اُفت شد و پس از گذشت 168 ساعت نمونه ها تا حدودی اُفت مقاومت خود را بازیافتند ولی بجز برای ماسه تمیز حاوی 5 درصد پلیمر، هیچ یک از نمونه ها مقاومت اولیه خود را کسب نکردند